البته زندگی عاشقانه با افزایش سن دستخوش تغییرات می شود. اصولاً این برای جوانان تفاوتی ندارد. مشکلات روانی، نگرانی‌ها یا بیماری‌های جسمی نیز بر جنسیت تأثیر می‌گذارد. با این حال، اینها معمولاً به میزان بیشتری در افراد مسن وجود دارند زیرا بیماری‌های مزمن به ویژه در حال افزایش است. رابطه جنسی در سنین بالا نیز تحت تأثیر عوارض جانبی برخی داروها و تغییرات هورمونی است.

تغییرات هورمونی

با یائسگی، سطح استروژن در زنان کاهش می یابد، که اغلب بر روی جنسی تأثیر می گذارد. زیرا تغییرات هورمونی به این معنی است که مخاط واژن خون کمتری دریافت می کند. این باعث افزایش خطر عفونت می شود. علاوه بر این، غشای مخاطی واژن در حدود یک زن در طول یائسگی خشک‌تر است. در مجموع مدت زمان بیشتری طول می کشد تا حالت برانگیختگی مطلوب حاصل شود و ترشحات واژن به اندازه کافی تشکیل شود. این مشکل را می توان با کرم ها و ژل های حاوی هورمون برطرف کرد. علاوه بر این، روان کننده ها می توانند در صورت لزوم کمک کنند.

هورمون ها نیز در مردان نقش دارند. در مورد آنها، سطح تستوسترون با افزایش سن کاهش می یابد، البته نه به اندازه سطح استروژن در زنان، و با آن اغلب میل جنسی. علائم دیگری مانند اختلالات خواب و نوسانات خلقی ممکن است رخ دهد.

معلولیت های جسمی

بی اختیاری ادرار، عمل های قبلی روی اندام تناسلی، عمل های سرطانی - بیماری ها با افزایش سن افزایش می یابند و بر روی جنسی نیز تاثیر می گذارند. از یک طرف، آنها گاهی اوقات با محدودیت های مستقیم همراه هستند. به عنوان مثال، یک زن ممکن است پس از برداشتن رحم، در موقعیت‌های جنسی خاصی دچار درد شود. از سوی دیگر، بیماری‌ها تا حدی بر ادراک بدن خود تأثیر می‌گذارند - افراد مبتلا ممکن است دیگر خود را از نظر جنسی جذاب تلقی نکنند.

در مردان نیز به دلایل فیزیکی افزایش اختلال نعوظ و انزال زودرس وجود دارد. در مورد بسیاری از بیماری‌های مزمن مانند دیابت ، روماتیسم یا فشار خون بالا، افراد مبتلا نیز باید به‌طور طولانی‌مدت دارو مصرف کنند که برخی از آنها باعث کاهش میل و کاهش عملکرد جنسی می‌شوند.

به نظر می رسد که اکثر مردم به خوبی می توانند خود را با تغییرات وفق دهند. دانشمندان دانشگاه روستوک به همراه همکاران بریتانیایی این موضوع را کشف کردند. آنها سطوح رضایت جنسی زوج‌های مسن‌تر را چندین بار در طی دوازده سال بررسی کردند و دریافتند که زنان و مردان مسن‌تر در روابط طولانی‌مدت خود را با شرایط تغییر سازگار می‌کنند.

اگرچه فعالیت جنسی کاهش یافت، اما نمرات رضایت جنسی ثابت ماند. لطافت فضای بیشتری را اشغال می کرد. در سن 74 سالگی، 91 درصد از مردان و 81 درصد از زنان، حساس بودن را از اهمیت ویژه ای دریافتند. تنها 61 درصد از مردان و 21 درصد از زنان اهمیت بیشتری به تمایلات جنسی دارند. با افزایش سن، دیگر در مورد پوزیشن های جنسی غیرعادی نیست، بلکه بیشتر در مورد نوازش و نزدیکی فیزیکی است.

روانشناسان خداحافظی با ایده موفقیت را توصیه می کنند که اغلب با تمایلات جنسی در سال های جوانی مرتبط است. در آغوش گرفتن ، نوازش و لمس های وابسته به عشق شهوانی باید در کانون توجه قرار گیرد، اگرچه وسایل کمکی می توانند مکمل خوبی برای عشق ورزی باشند.

همچنین مهم است که در مورد چیزها، از جمله در میان خدمات بهداشتی و پزشکان تجدید نظر کنید. سالمندان باید این فرصت را داشته باشند که آشکارا در مورد موضوع جنسی صحبت کنند. حتی در مراکز مراقبتی، کارکنان باید فضایی برای صمیمیت ایجاد کنند و بپذیرند که رابطه جنسی با افزایش سن به پایان نمی رسد.